Çiko ada sonrası depresyon kafasında!

Yılbaşı nedeniyle adada bizimle olan Çiko, çılgınlar gibi koştu oynadı, yemek yedi. Koşabildiği en uzak mesafe tasmasının uzunluğuyla sınırlı iken adada iki gün tasmasız gezip tozabilmek inanılmaz mutlu etti hayvanı. Üstüne Çiko'nun gizli bir dostu bizi savunmasız yakalayıp kumpasa getirince de hayatında ilk defa gerçek kemik kemirme fırsatını sundu ona. Tabii Çiko acaba ölcekmiyim gibi sorgulayan bakışlarla bize bakıp afiyetle bitirdi kemikleri. Adanın manzarası kendine has bir çok güzel yerine tırmanıp denizi ve gökyüzünü her zaman gördüğünden farklı gördü. Bu iki gün bizden çok ona yaradı. Peki ya sonra? Çiko ada kafasını atamadı henüz. Ada kafası sonrası düşüş yaşıyor. Evde yatağında yatıyor yavrucak. Artık apartman dairelerinin ve şehrin ona göre olmadığını düşünüyor sanırım. Depresyonda, kuru mama yemiyor ve evde bile hareket etmiyor. Şimdi gördüğü herşeyin aslında bir rüya olduğuna ikna etme çabalarımız sürüyor. Çikoo sen aslında hiç özgür olmadın. Hiç kemik kemirmedin. Senin zavallı yoksul dünyanda hayatın bu tür tatlarına yer yok. Depresyonun geçecek elbet.