2011'de dizi yapımcılarından bazı istek/dileklerim var

- Dandik senaryolardan vazgeçilsin

ÇOCUK-LAŞAN KOCA KOCA KADINLAR

Sürekli 4 yaşındaki çocuklar gibi konuşan, konuşmaya çalışan koca koca kadınlar!!! Çok ama çok sıkıcısınız... üstelik bunlardan biriyle aynı iş yerinde çalışmak daha da can sıkıcı, bunaltıcı

ba ba ba repliği, ana! ünlemi kimi hatırlatıyor acaba?

Çocuklar duymasın dizisine ne demeli. İçimi şişirmesi tarif olarak az kalır. Evin babası rolündeki Tamer Karadağlı, nam-ı diğer Haluk, dizinin kendisinden daha fena darlıyor beni. Katlanmaya özel olarak uğraşsamda, aşırı mesaj verme kaygısı güden bazı bölümleri beni çıldırtıyor. İnanılmaz bir zaman, emek ve para kaybı. Hadi diziyi bir nebze idare etsem de evin babası Haluk'un hareketlerine imkansız katlanamıyorum. Özellikle ba ba ba repliği, ana! ünlemi sinirimi bozuyor, dev iki el olup boğazına yapışasım geliyor adamın. Ay yeter 2011'de şişirmeyin artık bizi. Biri sizi durdursun!

ŞİŞİRDİN BİZİ MELEK SENDE ŞİŞ

2011'e kulağımda fütursuzca, dallamacasına hatta hatta yarın ölecekmişcesine bağıran Melek Yargıcı'nın '''beennnn teeekiiimmm''' yakarışıyla giricem galiba. Bu kızın '''tekiiiimmm, tekiiimmm''' diye yakarışlarını yayınlamayan, bizim içimizi şişirmeyen bir radyo yada bir tv kanalı kaldımı acaba???? Anladık anacım teksin tekkk, senden başka yok!!!!!!!!!! Ama yeter şişirdin bizi be!!!!!!!!!!!!!

2010' da içimizi şişirenler !

Yeniyıla girmenin heyecanını yaşadığımız şu günlerde,
geçirdiğimiz sene boyunca içimizi şişiren olaylar,ünlüler,filmler
ve birtakım gereksiz gündemlerden bahsedebilir miyiz mesela ?

Benim ilk aklıma gelen " Fatmagül' ün suçu ne? " dizisiyle birlikte,
tecavüz fantezisiyle yaşayan bir dünya öküzün şaha kalkması oldu,
bayya bayya içim şişti yani !

Sevgiliye doğruyu söylemenin ruhsal çekinceleri! :))

Hemen hemen herkesin deneyimlediğini düşündüğüm bir sendromdur sevgiliye doğruyu söyleme. İki kişilik bir hayatı oldurmaya çalışmak inanılmaz bir performans gerektirir. Çişin bile gelse hesap etmen gereken bir kişinin varlığı sürekli umuzlarında. Mutluysan farkedilir bir şey değil tabii bu. (ben mutluyum aman ha yanlış anlaşılmasın.) Ben şahsen mükün olduğunca şevfaf olmanın yollarını arıyorum. Fakat deneyimlerim bunun hiç de akıllıca bir yöntem olmadığını gösterdi bana. Ne zaman bir sıkıntımdan bahsetsem mutlaka bunu açıklarken asıl sıkıntımdan daha büyük sıkıntılar yaşıyorum. Hatta bazen büyük ve gürültülü bir bomba gibi patlayıp her tarafı organlarımın parçalarıyla bulamaktan korkuyorum. Sadece bu görüntü bir kaç saniye gözümün önüne gelip kayboluyor. Dikkat dürüst ve açık olma sevdası içinizi şişire bilir. Benden size dost tavsiyesi. :)