Sevgiliye doğruyu söylemenin ruhsal çekinceleri! :))

Hemen hemen herkesin deneyimlediğini düşündüğüm bir sendromdur sevgiliye doğruyu söyleme. İki kişilik bir hayatı oldurmaya çalışmak inanılmaz bir performans gerektirir. Çişin bile gelse hesap etmen gereken bir kişinin varlığı sürekli umuzlarında. Mutluysan farkedilir bir şey değil tabii bu. (ben mutluyum aman ha yanlış anlaşılmasın.) Ben şahsen mükün olduğunca şevfaf olmanın yollarını arıyorum. Fakat deneyimlerim bunun hiç de akıllıca bir yöntem olmadığını gösterdi bana. Ne zaman bir sıkıntımdan bahsetsem mutlaka bunu açıklarken asıl sıkıntımdan daha büyük sıkıntılar yaşıyorum. Hatta bazen büyük ve gürültülü bir bomba gibi patlayıp her tarafı organlarımın parçalarıyla bulamaktan korkuyorum. Sadece bu görüntü bir kaç saniye gözümün önüne gelip kayboluyor. Dikkat dürüst ve açık olma sevdası içinizi şişire bilir. Benden size dost tavsiyesi. :)