Son iki haftadır ofise neredeyse hiç uğrayamadım. Hiç bir işimi halledemedim. Yapmam gerekenler üst üste birikip dağ gibi oldular beni bekliyorlar. Neden mi?
Toplantı(lar). Birbirinden epeyce uzak mekanlarda verilmiş toplantı randevuları. İki haftadır ne iş yapıyorsun sorusuna cevap vermek için düşünürken yakaladım kendimi. Artık tasarımcıyım diyemediğimi farkettim. Ne kadar güzelmiş bilgisayarının karşısında dar alanda misanpaj sorunlarını düşünmek. Meslek hastalığı olarak gelişen düzen opsesyonu. Şimdiden özledim. İnsanlarla ekip halinde iş yapmak yordu beni. Zor hem de çok zor.
İçim şişti tüm toplantılardan. İki haftadır profesyonel olarak sadece toplantılara katılıyorum. Ne yazık ki toplantılarda alınan kararları uygulamak için ofise dönemediğim için notlar notlar ve notlar halinde çantamda taşıyorum.
Bana kolaylıklar.
